Ailemi kaybetmiştim, sağlığım yerinde değildi ve kesinlikle ama kesinlikle ben çok kötüydüm.Çökmüştüm. En yakınım dediklerim bile beni unuttuğunda o zaman benim de onları unutmam gerektiğini anlamıştım.

Bütün bunları müzik dinleyerek, pgibolojik destek görerek, kitap okuyarak ve sezon sezon yabancı dizi izleyerek atlattığımda gittikçe daha da güçlendiğimi hissettim.Önce alçı çıktı, çizikler ve morluklar iyileşti. Kendime geldim. Uzun sarı saçlarımı biraz kestirdim. Gözlerime artık daha az kızaracaklarına dair söz verdim ve artık devam edecektim. Eğitim, eski okulumda yönettiğim aktiviteler, sahte dostluklar... Hayır.

Yaşamaya devam edecektim. Gerçek arkadaşlarla ve müzikle.

Alarm çalmaya başladı, zaten uyanıktım bu yüzden kalkmak zor olmadı. Dolabıma doğru yürüdüm ve aklıma bugün başlayacağım okulun bir formasının olmadığı, serbest kıyafetle gideceğim geldi. Düz lise de olsa bir liseydi. Neden forma olmadığını sadece merak ettiğim için oraya gidince öğrenecektim.

Altıma koyu lacivert dar kot pantolonumu, üstüme beyaz askılı bluzumü giydikten sonra ceketimi ve kot rengindeki çantamı alarak odamdan çıktım. Önceki gece yıkadığım için saçlarımın durumu fena değildi. Biraz taradım.

Dış görünüşümle ilgili tek sevdiğim şey olan mavi gözlerimi ön plana çıkartmak için siyah göz kalemi kullanmayı düşündüm.

Kimi kandırıyordum ki? Gözlerimin altındaki dün gece uyuyamamanın verdiği morluklardan çok ilgiyi başka tarafa çekmeye çalışıyordum.

Göz kalemi fikrinden vazgeçtim ve uğraşmamaya karar verdim. Son kez aynaya baktıktan sonra odamdan çıktım ve halamların yanına gittim.

Günaydın.