Çalışan Çıktı makinesinin cızırtılı sesi ,Molozların kenarlarını doldurduğu odada Adem’in tek arkadaşıydı. internet üzerinden beşiktaş, beyoğlu,kadıköy semtlerinde son 5 ayda meydana gelen polisle mükavemet kayıtlarına bakıyor, sadece bir isme denk gelmek istiyordu.

Çıktı makinesi sürekli siyah beyah gazete küpürleri basıyor, adem sigarasıyla odayı boğarken bir yandanda onları tabloya raptiyeliyordu.

-“ Bunu da beğenmezse bir tak bilmiyorum” diye düşünüyordu kendi kendine.

Bazen yalnızlıktan düşüncelerini kendine sesli bir biçimde okuduğu da oluyordu.

Bu geçici, hava görmez, kanalizyon şebekesinden yamanmış rutubetli oda, pgibolojisini bozmayı henüz başaramamıştı.

Küpürleri astıktan sonra tekrar koltuğuna oturdu. Sigarasından derin bir nefes aldıktan sonra çenesini kaşımaya başladı.

-“ iyi.” Diye sayıkladı.

-“ iyi ama seni nerde bulacaz dıbınakoyayım?” dedi.

Beyefendi için Bulduğu ‘3 numara’nın gerekli meziyetleri taşıdığını düşünüyordu.
Ancak bir sıkıntı vardı. Adem,3 günlük hummalı bir çalışmanın ardından bile bu aday’ın ekgib olan son puzzle parçasını yerine takamıyordu.

Aday'ın güncel bir açık adresi yoktu.