Beyefendi önlüklü adamın son söylediğiyle Nedime’nin az önceki halini gözlerinin önüne tekrar getirdi.

Etkilenmişti. Nedime’yi iyice tanımak,ona olan merakını dindirmek için inanılmaz bir açlık hissetti.

Görevliler Nedime’yi tekrar yatağına bağlamak için içeri girdiklerinde Beyefendide girdi.
Kızcağız az önceki travmatik sanrısının etkisinde ,gözlerini bir noktaya sabitlemiş, odadakilerin hayal dahi edemeyeceği bir ruh halini yaşıyordu.

Beyefendi Nedime’nin önünde diz çöktü.Ürkütmemek için fazladan dikkat gösteriyordu.
Kızın Dizlerine bağlanmış ellerini avucunda birleştirip sıktı.
Gözlerinin içine bakarak ;

-“ Senin için tekrar geleceğim. Beni bekle olur mu?” diye sordu kibarca.

Nedime gözlerini sabitlediği noktadan aldı ve beyefendiye manalı ve derin bir bakış attı.
Beyefendi kızın avucunda yumruk haline getirdiği ellerini öptü. hafifçe sarstı ve bıraktı.
Görevlilere müsade edip kapıya yöneldi.

Nedime’yi ayaklarından ve ellerinden yatağına bağlarlarken, Kızcağızın gözleri hep beyefendinin üstündeydi.
Beyefendi ona son kez gülümseyerek yavaş adımlarla tekrar müdürün odasına yollandı.