çıkıştan önce arkadaşım çıktı. 2 saniye sonra ben. birden dağlarla konuşan bir kartalın sesi gibi, gecenin en korkunç hali gibi bir ses sardı tüm avm'yi. döndüm arkamı, çalışanın biri bize bakıyor. lütfen çantanızı açın deyip yanıma koştu. bileğinden tutup (bunu pgibolojide öğrenmiştim, kişiler arası iletişimde ikna yöntemleri) dostum çantada ayakkabı var, olay çıkmasın parasını vereyim unutalım olayı dedim. biraz düşündü ama taktiğim tutmuştu. tamam dedi. kasaya gittik, ödedim. ama bir sorun vardı, uzaktan koşar adımlarla gelen kadın felaket rüzgarlarıyla kuşanmıştı: mağaza müdürü