Beyler istanbula döndüğüm gün ayın 10'uydu, çok net hatırlarım çünkü 11'inde buluşacağız diye Ebrar'a söz vermiştim, planladığımdan 1 gün erken gelince kadıköyde Orhan ve Deniz'le buluşayım dedim, uzandım Kadıköye hep oturduğumuz bir mekan vardı Yolgeçen Hanı diye olmuş şimdi adı, hala aynı abimiz işletiyor Halil abi, eğer uğrarsanız mutlu olur Moda taraflarında fil diye bir barın karşısında şimdi, neyse beyler o dönem orası batakhaneden bozma kahveydi, içeride gizliden gizliye oyun oynanırdı, dükkan dışarıdan kapalı gözükürdü köşede bir çay ocağı vardı, kışın kepenk inerdi bilirsiniz kebapçıların kapalı olduğunda indirdiği plastik kırmızı kepenk, onun içinde otururdunuz ufo gelirdi masanıza genelde içeride oyun oynayanlar (4-8 kişi arası) bir de biz olurduk 4 kişiydik genelde biz de onun dışında kimse olmazdı beyler, öyle bir yerdi, ama yanında çin restaurantı vardı, biz yanda 1 liraya çay içerken yanımızda millet pahalıya çin yemeği yerdi. Biz de öyle oturur mal mal bakardık, sevdiğim bir şey de değildi, Ebrar çok yedirdi ama hoşuma pek gitmedi hiç. Yine o gün kepenk kapalıydı, bu sefer klima çalışıyordu Halil abiyle Mustafa abi pişti dönüyordu, bizim masada oturuyorlardı biz de yanlarında sohbet ederek onlarla taşşak yapıyorduk, müthiş bir gün değildi ama sıradan zaman geçirmekten iyiydi yani beyler. O gün kepenkin arkasındayken Ebrar'ın sesini duyar gibi oldum, bizimkilere söylediğimde "Ayı yokluktan kafayı yedi lan aahahah" diye güldüler tabii. Ben de çenemi kapadım hiç ses etmedim ama kepengi açıp bakmak için içim içimi yiyordu beyler, Ebrar o kepengin arkasında olabilir miydi? Çok fena düşünüyordum bu olasılığı. Halil abi sigara yakarken, abicim ben müsaadenizle bir çıkayım filan dedim. Adam da müsade senin aslan tarzı bir şey söyleyip kalkmama izin verdikten sonra fırladım, amacım sanki sigara içiyormuş gibi yapıp yan tarafı kesmekti. Ben dükkandan çıkarken kulaklıklarım kulağımdaydı, biri aradı onunla kısaca konuştum, hatırladığım kadarıyla Kaan'dı valla ama yalan olmasın şimdi beyler. Çıkar çıkmaz kulağımda kulaklık olduğunu gören Ebrar'ın yanındaki Ege denen dalyannan "Oha kapalı dükkandan çıkan yarmaya bak, kesin mafya kızım bunlaaaar" diye bir şeyler sıktı. Ebrar tam bana dönerken ben de yüzümü ona döndüm, havalı havalı kasıldım beyler, hiç bu kadar güvenmemiştim kendime, Ebrar'ı herkesten çalardım, ben onun hırsızıydım. Beni görünce gözleri doldu, yavaşça gözünden iki yaş aktı bu sefer koşarak güle güle geldi bana. Zıplayıp kollarını boynuma doladı ben de belini sardım, kulağıma fısıldadı "Seni her şeyden çok seviyorum Ata", ben de çevremde öylece döndüm, Ege denen dalyannanta sadece bakakaldı.