Bade'yi uyuttuktan sonra sessizce yanından kalkıp tekrar tuvalete gittim öylece ekrana baktım, o muallak saat farkı şimdi dostum olmuştu, Ebrar benden 8 saat geriydi, saat dörttü ve ona saat 8'de mesaj atabilecektim. O bana oranın saatine göre 11 sularında atmış olduğu için aradan 9 saat geçmiş olacaktı fakat olsun. Önemli değildi, elbette cevap verecekti, inanıyordum. Ebrar'ın attığı mesaja "ben de seni çok özledim, prensesim" diye cevap verdim. Ebrar'ı gerçekten çok özlüyordum beyler, her gün onu düşünerek uyuyordum. O zavallı kızın benim yanımda olmasını istiyordum, tedavisini içten içe merak ediyordum. Ebrar bana biraz oradaki yaşantısından bahsetti o akşam, saat 6'ya kadar tuvalette kaldım. Öylece tuvaletin kapağını kapatıp oturup oradaki yaşantısını mal mal okudum beyler. Okulu çok güzelmiş. Ama formaları çok ferreya benziyormuş, tabii bunu o söylemedi ben söylüyorum, gecenin bir saati telefona bakarak mal mal sırıtıyordum beyler. Tedavisi iyi geçiyormuş, her şeyi yerindeymiş ama Türkiyeden gittiğinden beri bir depresyona girmiş, beni arada bir ne olarak gördüğüne karar veremediğini de aslında ben sezer gibi oldum beyler. Orada biriyle çıkarken aslında beni de özlediğini söyledi fakat o çocukla çıkmadan önce Martin diye iyi bir arkadaşım var diye bana anlatıyordu, adeta hem iyi arkadaşı hem sevgilisi gibi görüyordu beni. Belli bir süre geçti tabii Şili'de her gün ev partileri yapılıyordu, tahminimce sonu da bizimkiler gibi yiyişmeli skişmeli geçiyordu. Ebrar için endişeleniyor onu kıskanıyordum. Ama o bana arkadaş gibi de davranıyor, bazı geceler sevgili gibi de davranıyordu. Beni çok sevdiğini hala biliyordum ama saat sabahın 6'sında bunları sakin kafayla düşünmem mümkün değildi. "iyi geceler ben yatıyorum" diyerek yatağa döndüm. Bade'ye iyice sokulup sarıldım, kokusunu içime çektim. Ebrar'ın yanından bile geçmiyordu,
güzel kokuyordu ama benim alıştığım gibi değildi.