Ben bahçede bir yandan sigaramı içerken diğer yandan da ektiğim bitkilerimle çiçeklerimle uğraşırken içeriden Yeldanın sesi duyuldu. Beni çağırıyordu acılı bir şekilde. Var olan tüm sesini harcıyordu resmen beni çağırırken. Yanına koştum doğumun geldiğini anlayarak. Hemen girmiştim koluna arabaya bindirmek için. Heyecandan elim ayağıma dolanıyordu. Doğum yaklaşmadan önce hazırladığımız hastanede gerekli olacak olan eşyaların battaniyenin vs. olduğu çantayı bulmaya çalışırken 5 dk geçmişti. ilk olarak göz önüne koyduğumuz çantayı yelda daha sonradan yatak odasındaki dolabımızın içine koymuştu. Çantayı bulur bulmaz arabaya koştum. Yeldanın sancıları acısı ağrısı kasılmaları daha da artmıştı. Bu sancı diğerleri gibi değildi. Bu defa kızım doğacaktı evet. Çantayı arka koltuğa hızlıca koyarak arabayı çalıştırdım. Sürebildiğim kadar hızlı sürüyordum ehliyetim dahi olmadan. Bu yaşıma kadar ehliyet almayı ertelemiş önemsememiştim. Şehire 3 km kala jandarma kontrol noktası vardı. Hızlıca astsubayın yanına yaklaştım ve karımın doğum yapacağını söylediğimde hiçbir belge sormadan direk göndermişti beni. O zaman aslında anlamıştım ehliyetin gerekliliğini. Yeldanın hamileliği boyunca kontroller için gittiğimiz doktoru cansu hanımı aramıştım yoldayken. Hastanede olduğunu ve gelmemizi söylemişti. Yakından ilgiliydi hastalarıyla hamilelerle. Doğum yaptırmak dünyaya yeni bir can daha kazandırmak için varını yoğunu koyuyordu ortaya cansu. Biraz sonra hastaneye geldiğimizde cansu giriş katında kayıt bölümünde bekliyordu bizi. ilk sorduğu soru doğum suyu geldi mi olmuştu. Hayır cevabını verdikten sonra 2 kattaki doğumhanenin ve odaların olduğu yere gelmiştik.