panpa zaten benim derdim asosyal olmak değil. sıkılmak. canımın sıkılması. asosyallik güzel şey. kendini geliştiriyor insan. bir sürü kitap okuyup dl öğrenmeye çalıştım. gitar ve başlama çalmayı bile öğrendim. yakında klavyeye geçiyorum. işte ara sıra böyle depreşiyor insan ve konuşacak, sıkılmasını anlatacak anonim yerler arıyor. ondan yazdım buraya. şimdi rahatladım ama. ohhh, gidip iki ferre izleyeyim aq.