bir kaç saat sürekli dışarıdaydım. yağmur da yağmıyordu. bu sefer rahattım. hep etrafı ve mevziyi dinliyordum. her çıtırtıya pür dikkat kesiliyordum. yağmur yağmadığı için geçen geceye göre çok sessizdi. neredeyse hiç ses çıkmıyordu. onca sessizlik arasında farkettim ki yağmur yağması ne gürültülü bir şeymiş yaf... amma kafa gibiyormuş.

biraz rahatlamıştım...
kendimce teselli ediyordum kendimi. geçen gece duyduğum sesin mutlaka bir açıklaması vardı. bana öyle gelmişti. korkumdan sonra hassaslaşan duyularım ve beynim bana koku oyununu oynamıştı vs.

peki ya sabah gördüklerim. hendek, kemikler, kafatasları, merkezdeki mevzim ve iç içe 5 daire şeklinde mezar taşları... ne olacaktı ki? büyük ihtimal mevzi ilk kurulurken ipnelik olsun diye tam merkeze kurdurmuştu komutanın biri.

cesaretimi toplayıp içeri girmeye karar verdim. hem silahım doluydu ve hazırdı. önce şöyle bir eğilip içerisini kontrol ettim. yerler hala biraz yaştı. ama girişten baktığımda karşıda olan dün oturduğum yer kuru görünüyordu. mevzinin iki cephesi açık. giriş tarafı ve girişten bakılınca sağ taraf. yani sol ve girişin karşısı kapalı ve toprak...
içeri girip yine içerde bulunan kürklü kabanların birini altıma serdim ve toprak duvara yaslandım. hava soğuk olduğu için yine iki kabanı üstüme atıp oturmaya ve kafamı sola doğru çevirip hem solumdan dışarısını hem girişten karşısını aynı anda izlemeye başladım. görüş alanımı sadece çatıyı destekleyen bir kalas bozuyordu.

etrafımı tüm dikkatimle duyabilmek için nefes alırken bile sessiz olmaya çalışıyordum. ve bol bol etrafı kokluyordum garip bir koku var mı diye.

hiç bir şey olmuyordu. daha da rahatlamıştım. normal hareket etmem gerektiğini düşünüyordum. kendimi kasmadan gayet normal davranmam gerektiğini telkin ediyordum kendime. üstümdeki kabanları sağ tarafa atıp ayağa kalkıp eğilerek dışarı çıktım. (mevzi tavanı 1.5 metre civarı) etrafı kolaçan ettim, mevzi etrafında dolaştım. mevzinin 5 metre arkasından başlayan hendeğin yanına sokuldum, içine baktım. hatta saçma gelecek biliyorum ama her şeyin çok normal olduğunu kendime ispat etmek için içine atlayıverdim. allah belamı versin, tak vardı atladım...