noluyo lan burda, güp güp güp ve çığlık...

neler dönüyor ulan burda diye düşünerek saat 09:00 gibi uyudum, 13:00'da uyandırıldım ve günlük karakol işlerine koyulduk. akşam saat 19:00'da kendimi yine pusu tepesine intikal yolunda buldum. bu sefer yağmur yağmıyordu. tepeye vardığımızda mevzilerimize dağıldık.

yaklaşık 250 metre yolu yarılamıştım, hava kararmıştı çoktan, karşıdan benim mevzinin silueti belli olmaya başlamıştı. giberim emrini de kuralını da deyip başkasının duyamayacağı kadar uzakta olduğumu düşünerek g3'ümün kurma kolunu çekip tüfeği atışa hazır hale getirdim. sadece emniyet kapalıydı.

gittikçe yaklaşırken pür dikkat sadece mevziye bakıyordum, sol tarafımdaki hareketliliği fark ettiğimde çok geçti, çok yaklaşmıştı...
ben "ananı gibem" diye bağırırken, dedemin "torun sigara var mı" cümlesi birbirine karıştı...
bu sefer altıma sıçmama ramak kalmıştı gerçekten. hayatım boyunca bir insan evladı beni bir daha bu kadar korkutamamıştır onu da belirteyim efenim...

"be yavşak" dedi, "ne küfür ediyon, görmedin mi açıktan açıktan geliyom" diye bitirdi.
"farketmedim dede" (devrecilik çok pis birşey bu arada) deyip 5 dal sigara çıkarıp uzattım.
"korkma oğlum bu kadar, daha neler görücen beya... " derken arkasını dönüp uzaklaşmaya başlamıştı bile.
"askerliğin de, buranın da, senin de vs." saydırarak mevzime doğru yürüdüm.