hayat hikayemi anlatıyorum piçler gelin lan

ankara'ya yolculuk başlıyor, çocukluğumun en güzel en şen şakrak yıllarını geçirdiğim ufak ve şirin amasya'dan türkiye'nin başkentine, bir metropele ağlayarak salya sümük geliyoruz amk.

yaş 14. ilkokul yedinci sınıftan ankara'nın kenar mahalle bir ikokuldan devam ediyoruz ama bu gördüğüm sınıf arkadaşları huur çocuklarının teki, alışamıyorum kimseyle arkadaşlık kuramıyorum, kimseyi beğenmiyorum, her taraf bin dolu amk. şaka anlayışları, kafam bozuk, pgibolojim alt üst, şehre alışamıyorum, bi tak bilmiyorum, eski arkadaşlarımı , eski mahalle ortdıbını bulamıyorum amk. burada, her yer betonarme, hiç yeşillik yok, herkes bi artiz... ne lan bu bu yaşta intiharı düşünür mü 14 yaşındaki çocuk !...

neyse efenim ama bir yandan da şükrediyorum yüce yaradan'a, hiç olmazsa iyi kötü bir aile geçimine kavuşmuştuk.