panpalar yazarken aynı zamanda işlerle uğraşıyorum kusura bakmayın

yapma etme dediysemde itiraz istemiyorum dedi açıkcası beni o halde görmesini istemiyodum kaşım dudağım her yerim yaraydı ve kollarım morarmıştı neyse adresi mesaj attım bulamassa diyede kapıya çıktım bekliyorum 30 dakika falan bekledim gelmicek heralde derken sokağın başından arabayı gördüm elim ayağıma dolaştı gene ne yalan söylesem bilemedim görünce koştu bi sarıldı kıyamam sana diye tamam sorun yak gel içerde konuşuruz dedim salona aldım işte bi yazmaya başladım yok cafede arkadaşın sevgilisine laf attılar 2 kişilerdi tefeledik yedirememiş 12 13 kişi gelmişler işte sonuç bu falan ama nasıl gerçekci anlatıyorum bi ara kendim bile gerçek zannettim bidaha böyle aptallıklar yapmanı istemiyorum falan sanki kız arkadaşım gibi atarlanmaya başladı tamam sakin ol bişey yok burdayım işte dediysemde dinletemedim baktım susmicak hastayım ben çorba falan yapmıcakmısın dedim o nerde çıktı dedi ne biliyim genelde yaparlar ya dedim hafif gülümsedi kibarlıktan yaptığı her halinden belliydi dedim gülmene gerek yoktu çok kötüydü falan bu kez gerçekten güldü aptalsın biliyosun deme dedi 18 yaşıma kadar genelde duydugum bir cümledir dedim onlar beni ilgilendirmez sen benim aptalımsın dedi elimi tuttu sen benim için çok önemlisin dedi gözümün içine bakarkenki o hali hala gözümün önünden gitmez bütün art niyeti kötü düşünceleri tek bakışıyla silmişti aklımdan o an kafamdaki bütün şüpeler kesinlige kavuştu bu baya ince ince bana yürüyo amk dedim içimden sende benim için çok önemlisin dedim bana öyle değil dedi nasıl dedim boşver saçmalıyorum işte dedi konuyu değiştirdi