Bekleme salonundaki bir sandalyenin üzerine çöktüm. Zeynep yanıma gelmiş, hiçbir şey söylemeden ellerini omzuma koymuştu. Ellerini omzumdan aldım. Yanımdaki sandalyeye oturttum ve oyunun sonuna geldiğimizi söyledim. Artık o oyunun izlerini hafızamdan tamamen atacağıma söz verdim. Varlığımın yegane amacı Zeynep olacaktı. Zeynep'i mutlu etmek, gelecek güzel günlerin hayalini kurmak ve önümüzdeki hayatı birilerinin bakışlarından uzakta yaşamak iyi olacaktı.

Doktora, içeride geçen konuşmaları anlattım. Zeynep'de dinliyordu. Ağlamasına engel olamadım. Ağla Bu mutsuzluktan ötürü son ağlayışın olsun.

Doktor, artık burada yapabileceğimiz bir şeyin olmadığını, bir süre daha ilaç tedavisine devam edeceklerini, eğer şanslıysa 1-2 yıl içinde bu hastalıktan kurtulabileceğini söyledi. Hastahane kapısından tam çıkacağımız sırada tanıdığım bir ses çınladı kulaklarımda.

Sana attığım her tokat, attığım her yumruk için özür dilerim Genç

arkamı döndüğümde gördüğüm kişi hepinizin tahmin edebileceğiniz üzere, Haydar bininden başka birisi değildi. Zeynep koluma yapışmış, kötü bir şey yapmamın önüne geçebileceğini düşünmüştü.

Zeynep'e döndüm...

Hadi gidelim... Doktorun da dediği gibi, burada yapabileceğimiz her şeyi yaptık.