Yelda iyi değildi hem de hiç iyi değildi biliyordum ama sesimi çıkaramıyordum. Şu birkaç gün beni de öyle bir yıpratmıştı ki nasıl bu hale gelmiştik bir anda.Eve tekrar döndüğümüzde akşam yavaş yavaş yaklaşıyordu. Çok yorgundu yelda onu yatırmam yanında olmam gerekiyordu. Yeldanın evine girdiğimizde seni çok seviyorum john diyordu kendinde değilken. Salondaki koltuğu açtım ve yeldanın yatması için çarşaf ve yastık getirmiştim yatak odasından. Uzanır uzanmaz uyumaya koyulmuştu bir yandan da elimi tutarak. Bir süre onu öylece izledikten sonra yanına kıvrılmıştım. Sadece onu izliyor olanları düşünüyordum. Uyurken çok masumdu Yelda bir bebek gibi. Kendi çocuğuna kıyan bir kadına hiç benzemiyordu. Yüzünde sanki mutluluk vardı. Öyle tatlı uyuyordu ki gitmem gerektiğinde onu hiç uyandırmadan yanından usulca kalktım. Üzerine ince bir örtü örtmek için yatak odasına yöneldim. Örtüyü alıp üstüne örtmüştüm. Artık evime gitme saatim gelmişti. Kapıyı sessizce araladım ve çıktım.