- FiNAL - Bölüm 1-

O kadar çok olay yaşadım ki şu kısa hayatımda. Hayatı sorguladım. Yeri geldi kendimi , yeri geldi diğer canlıları sorguladım. Ve sonuç olarak 5 kapakçığı da topladım. 5 tane asır devirdim. Değiştirilemez zamanları değiştirdim. Şimdi intikamı mı almak için son kez zamanda sıçrıyorum…

Kendi yaşadığım zamana gittim. Ayaklarım yere bastı. Odamdaydım .Öncelikle anka kuşundan aldığım göz yaşlarını evde başka şişelere doldurdum .Hastahaneye gidip kapakçıklarımı tekrar taktıracaktım. Ancak hala dikkatimi şu çekiyordu. Kalbim hala dümdüz çalışıyordu. Hiçbir sorun çıkarmadı bana. Üstelik pangea’a kıtalar bölünmeden önceki manyetik alandan da etkilenmemişti. Bu problemi kafamda düşünerek kapıyı açtım. Ve düşündüğüm soru aklımdan uçup gitti…

Birazcık karşımda koskocaman bir uzay gemisi enkaz halinde bulunuyordu. Etrafıma baktığımda çoğu yerin harap olduğunu ve yandığını gördüm . Sürekli küçük çaplı depremler oluyordu. Tepelerin çoğunda dinazor motifleri vardı. Ve yerde yatan ölmüş kişilerin üstünde de Roma Dönemine ait olduğu farkedilen elbiseler. Tekrar kendimi yaşadığım tarihe döndürdüm. Ancak tablo yine aynıydı. Lanet olsun. Zaman tamamı ile yeniden mi yazılmıştı ?

Kafayı yeme derecesine geldiğim sırada arkamda bir ses duydum. Zaman makinem sarı sarı parlamaya başladı. Arkama bakmadan ;

-Demek tekrar geldin kalbimi söküp çıkaran adi….
-Bana 5 de. Takma adım odur. Şimdi seni almaya geldim. Görevini başarı ile tamamladın.
-Ne göre…?

Bir anda omzuma dokundu ve zamanda sıçradık…

Yüzüm ıslanıyordu. Gözlerimi zar zor açtım. Ayağı kalkmak istedim ancak uykulu olduğumdan dengemi sağlayamadım. Yukarı doğru baktığımda açık pencereden gelen yağmuru gördüm. Adeta bu karanlıkta kalmış , geçmişin izleri ile yanmış suratımı aydınlatıyor ve serinletiyordu. Pencereden dışarıya baktım. Yanan bir dünya. Hiçbir şeye değmeyecek bir dünya. Peki neden yağmur yağıyor ? Bu hala dünya için umut olabilir demek mi ? Ellerimi uzattım ve yağmurun o tatlı ve soğuk hissini doyasıya tattım...

Arkamı döndüğümde bir küvet gördüm. Tahtalaşmış bir küvet. Küvete doğru yaklaştığımda katılaşmış bir sıvının içerisinde birini gördüm. Bu arada makinem hala sarı sarı ışıldıyordu. Asıl patron buradaydı.
“Neredesin , çık ve bitirelim bu işi !” diye bağırdım. Yağmur şiddetini arttırıyordu.