ilk önce yanına gitmek istedim ama sonradan vazgeçtim. belkide yine yaptığım en büyük hatalardan birini yapıyordum bilemiyorum, usulce önüme bakarak devam ettim.

iş arama planı filan yalan olmuştu, aklımdan bir türlü çıkmıyordu. öylece içlenerek eve kadar yürüdüm. eve vardım biraz dinlenip direk telefonu elime alıp cansuyu aradım. yine açmadı.

tekrar tekrar aradım ama telefonu açan olmadı. canım iyice sıkıldı telefonu masanın üstüne fırlatıp gidip bir kaç şey alıp içmeye başladım. içmem birşeyi değiştirmeyecekti ama yinede içiyordum.

neyse bir kaç gün öyle boş boş evde geçtikden sonra telefon çaldı hiç umursamadım, tekrar çalınca bu sefer baktımcansu arıyordu. heyecan yapıp da telefonu nasıl açtığımı dahi bilmiyorum.

hemen açtım sesi biraz ağlamalıklı bir şekilde;

+cansu
-ben

+napıyorsun
-iyiyim sen napıyorsun
+hiç evdeyim
-çalışmıyormusun
+hayır çıktım bende
-sebebi özel değilse neden ki?
+öyle işte...

hiç karıştırmadım neden telefonu açmadın cevap vermedin vs. diye.

daha sonra;

+bu akşam boşmusun
-ne gibi?
+ya işte bir planın varmı
-hayır yok niye ki
+hiç, bu akşam bana gelsene
-eminmisin?
+ya eminim işte gelecekmisin gelmeyecekmisin?
-tamam ama adres yok derken;
+ben sana mesaj olarak atarım.

ne olupta beni çağırdığını anlamadım