ilk senenin sonuna yaklaşıyorduk. Bir gün telefonum titredi. Zeynep'ten mesaj gelmişti.

'' Hopotis. Seninle acil konuşmam gerekiyor. Metro'nun karşısındaki kafede buluşalım.

içimde bazı şeyler kıpırdadı beyler. Kötü bir haber gelecekti. Fakat ne? Bazı senaryolar kurguladım duştayken, giyinirken, otobüsle buluşma yerine giderken.. Hatta buluşma yerine de ilk ben gelmiştim. Orada da devam ettim senaryolara.

Yarım saat kadar bekledim sanıyorum. Her geçen saniyenin ardından mevcut durum dayanılmaz bir hal alıyordu.

Zeynep geldiğinde sesinde titreklik, yüzünde endişe hakimdi.

Nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum. dedi. Garsondan su sipariş edip bir dikişte yarıya kadar geldi.

Melis'den haber aldım. işler hiç iyi gitmiyor... ''

Melis'in oyunları ve benim intikam isteğim kafamın bir yerlerinde hep vardı. Fakat ona dair hiçbir şeyi bilinçaltımdan haykıracak duruma gelmemiştim. Bu durumun ve Zeynep'in varlığı acılarımı hafifletiyordu.