O malum günü anlatmamıştı sanırım. Yoksa bu konuşma bir hayli sert geçerdi. Teşekkür ettim onlara ve hafiften de utandım. Başımı öne eğdim. Zeynep de duygulanmıştı. Babasının gözlerini hala hissediyordum.

Günler geçti. Sınıftaki yeni arkadaşlarla güzel bir gün düzenledik. Tabiki Mahmut'un çabasıyla.
Zeynep'i de çağırmıştım. Mahmut, ben, Kübra ve Zeynep...
Masadaki diğer insanların sohbetine katılmadık. Gece boyu bu şekilde sohbet ettik. Az ve öz..

Bu arada beyler biliyorum inanmayacaksınız ama Fatih'de manita yaptı kendisine. Kızı tanımam ve yorumda bulunmam için birlikte buluşma ayarladı. Zeynep bu buluşmaya da gelmişti. Yurtta Ezgi'nin ardından Fatih'de öğrenmişti Zeynep'i ..

Fatih'in manitaya gelince, aynı Fatih gibi uçarı, aynı Fatih gibi saf ve temizdi. ilk izlenimim bu şekildeydi yani. Bizim oğlan da o kızı bulduktan sonra hareketlerine çeki düzen vermeye başladı. Daha iyi katlanabilecek hale gelmiştim.

Ve izmir'deki ilk senemi ardımda bırakmaya yaklaşırken çevremin genişliği samimi insanlarla birlikte artmıştı. Diğerlerini saymayacağım. Sosyal bir insandım ama insan bazı kişilerin yanında olmak ister beyler. Ben de bu kişilerin arasında olduğumda kendimi son derece bahtiyar hissediyordum.

Zeynep,
Fatih,
Fatih'in manita
Mahmut
ve
Kübra...

Hayat kısaydı beyler. Kuşlar uçuyordu ve yaşam bütün her şeyiyle özel ve adı gibi yaşanılmaya değerdi.