3 saat dolmadan Zeynep'in gülümseyen yüzünü gördüm. Ondan önce morali bozulmuş birçok kişi çıkmıştı fakat Zeynep başkaydı onun sınavı iyi geçmişti.

Birlikte yürümeye başladık. Babası bir şeyler yeme teklifinde bulundu. Her ne kadar çekimser kalsam da Annesi ve Zeynep'in de ısrarları üzerine kabul ettim. Anlaşılan benim sınavım daha bitmemişti.
yannanı yemesek bari diye iç geçirdim.

Göztepe'de sahil tarafında hoş bir lokantaya girdik. Babasının ve annesinin delici bakışlarını hissediyordum. Stres yapmıştım yemeği ağzım yerine burnuma sokacaktım neredeyse. Bütün aile gülmeye başlamıştı bu hareketime ben de güldüm.

Evladım dedi annesi. Hepimiz onun yüzüne bakmaya çalışıyorduk. Zeynep benden hiçbir şeyi gizlemez.

Aha dedim şimdi gibi tuttuk. Kesin söyledi o gün evlerinde olanları. Yüzümden soğuk terler boşanıyordu.

Senden önce de birkaç sevgilisi oldu. diye sürdürdü konuşmasını. Ama bize söylemekle yetindi sadece. Ergenlik dönemlerindeydi. Asla ilerlemesine izin vermezdik. Biz geleneklerine bağlı bir haldeyiz.

Sanırım bir ara başınızdan tatsız bir olay geçmiş. O aralar çok üzgündü. Yemiyor, içmiyor hatta bizimle konuşmuyordu bile. Onun için endişeleniyorduk. Dersleri de bozuldu. Ses etmedik. Bizler bazı durumları anlayan insanlarız evladım. Derken bir gün yüzü gülmeye başladı. O günden sonra da en ufak bir aksilik zuhur etmedi. Hep gülüyordu. Hiç bu kadar içten gülerken görmemiştim evladımı. Bir gün bunun sebebini sordum annesine anlatır diyordum. Ama babasının da olmasını istedi. Akşamı bekledik. Babası işten gelince yemeklerimizi yiyip aranızdaki sevgiyi anlatmaya başladı. Şiirler okuyormuşsun ona. Bu devirde kaldı mı böyle şeyler diye kendi kendime sormaktan alıkoyamadım. Sosyal medya bile kullanmıyordunuz. Bizler gibi yaşıyordunuz ne yaşıyorsanız. Sevindim evladım. Kızımın çağın gençlerinden farklı bir şeyler yaşadığını görünce sevindim. Babası biraz ağır kaldı bu konuda. Eminim o da sevinmiştir yüzü burada.

Babası kafa sallamakla yetindi. Zeynep'te pür dikkat annesini dinliyordu. Duygulanmıştı sanırım benim gibi. Devam etti ;

'' Korkuyorduk evladım. Bu şehirde ne yaşanırsa her şey açıktan yaşanırdı. Adı bile çıktı gavur izmir diye. Seninle tanışmayı çok istiyorduk. Ama Zeynep her seferinde henüz erken olduğunu söylüyordu. Ve sonunda bu günü seçti. Kendisi sınavda boğuşurken biz de sana bazı sorular sorup daha yakından tanımaya çalıştık. Zeynep'in anlattıklarını sen de anlattın. Umarım evladım. Güzel günlerinize devam edersiniz. Biz sizlerin arkasındayız.''