Hayatımla ilgili şeylerde etrafı pek fazla dinlemem kendi bildiğimi yaparım.

Bundan yıllar önce biriyle tanıştım. Çok sempatik eğlenceli biriydi. Eski sevgilisini daha doğrusu sevgilisinin attığı kazığı hazmedememiş biri... Ben birinden yeni ayrılmıştım. Her sey cok güzel giderken evlenmek istemediğim için ayrılmak zorunda kalmıştık. Sempatik çocukla tanıştığımız ortamda bunları konusmaya başladık. Benden etkilendiğini orda anladım, anladım ama ben etkilenmemeliydim. Sonra çocuk bana olan duygularını açık açık söyledi. Samimi gelmedi hiç. Sadece hoşlanıyor diye düşündüm. O ısrar etti. Bir gün olanları çok da samimi olmadığım birine anlattım. ' ben de bir şeyler hissediyorum galiba, ama ya onun aklı eski sevgilisindeyse hala?' Dedim. Bunun ihtimali bile beni çıldırtıyordu. Arkadasım' sacmalama, cocuk kac yasına gelmiş, kimseyi sevmedim, ayrıldım ama hiç dokunmadı mı deseydi? En azından sevmeyi biliyor.' Dedi. Nadirdir ama o gün arkadasımı dinledim. ilişkimiz basladı. ilişki içinde benim gibi bir paranoyak, ' ya hala aklı ötekindeyse' bile demedi. O buna fırsat vermedi çünkü. 2 yıl sonra ayrıldık. Şimdi olsa yine ayrılırdım. Ayrıldıktan sonra olaylar, kişiler girdi araya. Buna rağmen gecen gün yine geldi. Arkadasım haklıymış. Bu adam sevmeyi biliyormuş dedim. Bazen başkalarını da dinlemek gerekiyormuş dedim. Sonra da dedim ki,' ondan başka sevenler oldu, olacak ama onun kadar baska seven galiba olmayacak'.