ben eve giderken otelden arkadaşlar vs. mesaj atıyordu ama açıkcası pek umrumda değildi. evdekilere nediyeciğimi kara kara düşünürken, ineciğim durağı kaçırıp 2-3 durak ötede indim. sinirimden bütün yolu yürüdüm, caddenin ortasında bir yaya ben vardım.

neyse eve gittiğimde annem hoş geldin oğlum filan izin gününmü değişti dedi; bende yok anne işten çıkardılar dedim. sağolsun annem baya bir teselli oldu, babam da aynı şekilde azarlamak bağırmak yerine ikisde baya bir teselli oldu.

sıkıntıdan akşama kadar telefonu almamıştım, baktığımda baya bir cevapsız arama ve mesaj gelmişti. hep sağolsun oteldeki çocuklar atmıştı, birde bizim tayfadaki kızlar vs.

gözlerim yaşardı ilk kez ailemden sonra arkadaşlarımda beni bukadar düşünüp mesaj atmıştı, yoksa hiç biri işi olmadıktan sonra arayıp sormaz.