Hemen yataktan fırlayıp kıyafetlerimi alıp banyoya koştum ve giyindim. Artık alışmıştım her sabah günaydın diyişine.Onu duyabildiğim tek yer odamdı ama artık derstede sanki biri camdan bana sesleniyormuş gibi geliyor, sanırım gerçekten deliriyordum. Saçımı ıslatarak düzeltip çantamı aldım ve salona indim. Annemle babam gene kavga ediyordu yüzlerine bile bakmadan kapıdan çıktım. Arkamdan bana seslendiklerini duyuyordum ama dönmeyecektim arkama evet dönmeyecektim bu kez dönmeyecektim. Kulaklığımı takıp gökyüzündeki bulutlara bakarak yürümeye devam ettim. Sınıfta sırama oturana kadar kulaklıklarımı çıkarmadım. Sınıfta ki herkes bana bakıyordu. Birden içeri Tunahan'ın annesi daldı ve bana doğru koşarak beni yakamdan tuttuğu gibi duvara yapıştırdı.

Naptın oğluma !

Ben hiçbir şey yapmadım ! Her zaman oğlun bana zarar veriyor ! Ben onun seviyesine düşmem.

Oğlum ölmeyi hakedecek kadar naptı ha naptı ! Bende seni öldürücem geber ! Boğazımı sıkıyordu yavaşça nefesim tükendiğini hissediyordum gözlerimi kapatıp artık kendimi serbest bırakmıştım ki...