Akşam yemeği yiyemedim. O sefil insanların durumu gözlerimin önüne geliyor, bu lanet olası hayattan beni daha çok soğutuyordu.

Zeynep'e mesaj atmak istedim. Fakat ne anlatacaktım? O boşluk duygusu benliğimi kavuruyordu. Ne olmuştu ki bana. insanlar rahatlamak için başka insanlara para aracılığıyla başvuruyordu. Diğerleri ise bedenleriyle hayatlarını karşılıyordu. Alan memnundu fakat ya veren???

Kimbilir hangi hain tesadüf onu bu duruma getirmişti? Düşünmeye engel olamıyordum panpalarım.

Cenabet olan benmişim gibi soğuk suyun altına girdim. Sadece kısa bir an hiçbir şey düşünmeden duşumu aldım. Yatağıma yatıp uyumaya çalıştım. Ama yapamıyordum. Balkonda ardı ardına sigara içtim. Fatih'le olabildiğince az göz göze gelmeye çalışıyordum.
Umut ve Zeki ise daha önce alışkın olduğumuz pozizyonlarda sohbet ediyordu. Neyse ki yarın sabah Zeynep ile başlayacaktım güne. Onu düşünmek içimi ısıttı. Sonunda uyuyabilmiştim.