Zamanda 2.Kapı / Kumların izinde - Final -

Edit: Artık sürekli makine sesleri bizim paradox'un diline çevirdi demeyeceğim beyler ve bayanlar.

Sırtımdaki ağrı... Hissetmiyorum bile... Kalbimin çıkarılışı , bunca olan olay. Umursamıyorum bile. Çünkü yeni yeni yaşamaya başlıyorum. Yeni yeni açılıyor gözlerim her şeye. Milyonlarca kişi.. Dünyanın en büyük baş kaldırışlarından biri... Gardiyanlar geri kaçıyor..

Köleler iplerini bırakıyor. Kayalar yuvarlanıyor. Amon ilerine kendisi için yaptırdığı mezara doğru koşuyor. Yerde öylece yatıyorum. Makinemden Amonun. " Ben tanrınızım , sizi yok edeceğim ." diye bağırdığını dinliyorum...

Sonra ayağı kalkıyorum. Her yer karışmış. Kıyafetler yanıyor , taşlar yuvarlanıyor. Ağır çekimde her şey. Algım zayıflıyor. Kalbim ise tam tersine. Muhteşem bir hızla atıyor...

Biraz daha bu etkileyici olayın etkisinden çıkınca bende koşmaya başladım. Zafere doğru koşuyorduk hepimiz. Ancak benim asıl hedefim kapakçıktı. Amonu piramitlerin dibinle sıkıştırmıştık. Amon " Burası benim piramitim , benim bölgem ." diye bağırıyordu. Ben kalabalığın ortalarında iken beni son kırbaçtan kurtaran iri adam sırtına aldı beni ve en öne taşıdı. Amona doğru yürüdüm. Halk ayaklansa da hala son bir çekingenlik taşıyorlardı.

Göz göze geldik amonla. Kolyesini tuttum ve çekip altım. 2. kapakçıkta artık bendeydi. Arkamı dönerken herkes bir anda bağırmaya başladı. Tekrar arkama baktığımda bir hançerin üstüme geldiğini ancak son anda yine o kalıplı adamın beni kurtardığını gördüm. Ancak bu sefer beni kurtarmamıştı. Kendini feda etmişti...

Bu hareketten sonra köleler bir anda amonu piramitin içine kadar kovaladılar ve onu kendi mezarına hapsettiler. Beni kurtaran , kıvılcıma rüzgar olan iri yarı adam ölüyordu. Onu kurtarabilirdim. Birkaç dakika önceye giderek. Ancak bunu yaparsam kayıtlı olan 3 tarihi kaybetme olasılığım vardı. Bunu göze alamazdım. insanlardan uzaklaşmam gerekiyordu. insanların tanrı olduğuna inanan bir zihniyetin yanında zaman yolculuğu yapmam ters tepebilirdi...

Uzaklaştım . Çok uzaklaştım. Kızgın kumlar ayağımı yakana kadar..Çünkü ağlak halde yeni tarihe gitmek istemiyordum... "Seni unutmayacağım iri yarı adam" dedim. Elimi mekanik kalbime zütürdüm. "Ve bu iş bitince. Seni kurtaracağım ."