beyler kendimi bildim bileli fenerliyim hemde ailem galatasaraylı olduğu halde, bu renkleri sevdim bu armayı sevdim bu takımı sevdim. kennet anderssonları, samuel johnsonları, ortegayı izleyerek büyüdük dahada sevdik. büyük kaptanımız alex oldu efendiliğide gördük, centilmenliğide, futboluda, disiplinide. sonra heykeli yapılan o kaptan bir sene sonra kovar gibi gönderildi takıma küstüm, aşağılandık, paralı köpek olduk.

sonra dedimki ulan gibtir et bir iki adamın lafına bakıp tribüne mi takıma mı küsülür, onlarında dönemi bitecek gibtirip gidecekler buda geçer. yeni sezon başladı kombine almaya param yetmedi tuttum kredimi çektim aldım. hala yeni sezon forma bile alamadım mesela ama bir maçına gitmemezlik yapmadım, her maç gider avazım çıktığı kadar bağırırdım. ben bunları bir gibim yapıyorum diye anlatmıyorum, bu aşağı yukarı her fenerbahçe taraftarının yaptığı birşey. bu nedenle stada her girdiğimde tüylerim ürperir coşkuyu gördükçe.

uzun zamandır işsizdim, kredi borcu, kart borcu falan derken durumu toparlayamadım. bahise sardım biraz toparlamak için, en son 12 maç buldum salı, çarşamba, perşembe avrupa maçlarından seçtim. hepsine banko gözüyle bakıyorum ince ince seçiyorum falan derken ilk 7 maç geldi, son 5 maç kaldı. perşembe günü giydim formamı atkımı maça geldim, tüm taraftar başladık tezahürata.

gel gelelim ruhunu gibtiğim oyuncularında en ufak bir istek yoktu, dağa taşa vurdukları topları mı söyleyim. maçın anasını giben hakemi mi söyleyim. markajdan kaçmak için en ufak bir hamle yapmayan van persie'yi mi söyleyim. takımda tek hayat belirtisi gösteren nani'nin hiçe giden çabalarını mı söyleyim. bütün topları naniye şişirip hadi bişeyler yap diye bekleyen takımı mı söyleyim.

tam bir hüsran izledim dün, bunca insanın gönül verdiği o formaya o armaya yakışmadı. emeği geçen herkesin dıbına koyim, ruhsuz pekekentler.

he bu arada o kupon ne olu abi derseniz, resme bakabilirsiniz.