Ortamı yumuşatmak amacıyla Turgut Uyar'ın Pazartesi isimli bir şiirinden bölümler okumaya başladım;

Başarılmamış bir geçmişten arta kalan şaşkınlık

ve atlayarak devam ettim.

''Kusal yenilgi! ... şimdiki.
O'na bağımsızlığını hatırlatıyorsun şimdi
her şeye yeniden başlamanın
kanattıkça..

Bir şeyler anlamaya çalışır gibi bir hava vardı yüzünde. Gecenin rüzgarı taze havayı ciğerlerime daha hızlı taşırken;

Aslan ağzındadır saadetimiz
Yağmurlar yağar, günler batar, geceler gelir
Bir bitmez türkü başlar dışımızdan.
Bir çınar altıdır oturduğun yer;
Dizlerin örtülmüş, bakışların uzak,
Al bir hırka örmektesin ağır ağır.
Bir ince bilezik küpelerin, saçların
Otlar, kuşlar beyaz bulutlar.

Ne güzel okuyorsun.Dediinsan yaşayamıyorsa, yaşantıları okumalı'' diye cevap verdim.

Derdim neydi ki benim? Ben de güzel şeyler yaşıyordum. Bir boşluk vardı benliğimde adını koyamadığım, kelimelere aktaramadığım bir boşluk.