Çikolataları ve içecekleri o ısmarladı bu sefer. Yaptıkların için ( ilaç meselesi. Her fırsatta bunu dile getiriyordu. ) teşekkür etme mahiyetinde ) dedi. Kabul ettim. En son oturduğumuz parka gidip bir banka çöktük. Demirlerin soğukluğu içimi ürpertti.

Ne zamandır soracağım ama çekiniyorum. O sabah yurda gelen kız kimdi?''

Şimdi sıçmıştım işte. Doğruyu söylesem Ezgi'yi kaybedecektim. Yalan söylesem ise kendimi...

Cevap vermeden iç muhasebesine giriştim yine yeni yeniden..

Doğruyu söyle Hopotis. Fakat içses... Fakat deme ne söz vermiştik. Kendimiz olacaktık. Geçiştirsem? Olmaz daha kötü. Kız milleti cevabını tahmin etmedigi soruları sormaz. Daha çok şüphelenecek ve uzaklaşacaktır senden. Yapamam içses bakşana şunun tatlılığına.. Yapman gerek.

Sevgilim diye bir ses çıktı ağzımdan bir anda.

Anladım. Seviyor musunuz birbirinizi

Bu iki konuşmanın arasında saniyelerle tarif edebileceğim bir uzaklık mevcuttu.

Evet. Sanırım seviyorum.

Çünkü beyler insan sadece kendisinden emin olabilirdi ve bu konularda yalnızca kendisinden bahsedebilirdi. Sevdiğini düşündüğümüz biri sizi sevmiyor olabilirdi. Melis bunu acı bir şekilde göstermişti. Buna mukabil sevmediklerini düşündüklerimiz ise size kapılıp gitmiş olabilirdi. Karışık mevzulardı anlayacağınız. Büyük konuşmaya gelmezdi.