hocalar ile davud ne yapılacağını tartışıyorlardı farsça. bir anda evin üzerine taşlar yağmaya başladı. duvarlara çarpan taşlar resmen parça parça evin dış cephesini kemiriyordu. hatta cama isabet eden taşlar oldu. evin içinde ne varsa kırılıp dökülmeye başladı. taş bulamayan ifritler kafası koparılmış sıçan ve karga atmaya başladılar.

evinde kaldığımız hoca davuda kabileden biz sözcü çağır, buyur edelim konuşalım dedi. davud kulakları yırtacak bir ses ile daha önce duymadığım bir dil, ya da sesler bütünü ile ses çıkarmaya başladı. sanki hayvanlara özel çıkarılan sesler gibi davud ve diğer cinler bu sesler ile anlaşıyormuş yani onların dilleri buydu.

o ara taşlar kesildi. davud bir süre sonra içeri dönüp hocaya farsça birşeyler söyledi. al karısının tohumlarını topraktan çıkarın, ekmekleri toplayın demişler. sanırım cinler eve pek yaklaşamıyordu o an. ama öyle yoğun kaya parçası yağıyordu devam ederlerse evi başımıza yıkacaklardı. ama ifritlere güven olmaz diye dışarı çıkıp dediklerini yapmak istemedik.