Sabah uyandığımda kapı çaldı. Gelen Ceren ve Cansu'ydu. ''Melisa'yı gördünüz mü?dedi. Merak etmiştim.Hayır, Neden?dedim. Hayır dememle paniğe kapılıp birbirlerine baktılar. CerenUyandığımızda yatakta yoktu.dedi. Aynı odada yatmamışlar mıydı? Böyle bir şey olmaması gerekiyordu.Of! O zaman nerde?dedi.Sizin odanızda değil mi?diye sordum. Ceren başını salladı. Cansu iseDün gece sanki koridorda onun sesini duydum.dedi.Koridora çıkıp baktın mı?dedim.Gece yarısı olduğu için korktum. O yüzden bakamadım.dedi. Off! Neredeydi bu kız?

Eski kafeteryaya gidelim dedik. Gittik. içeride yürüyorduk. Bir anda Ceren yürümeyi kesti. Gözleri bir şeye odaklanmış bakıyordu.Noldu?diye sorduk.Orada! Orada!'' diye bağırdı ve Değişik şeyler söylemeye başladı. 'Fadhli! Nasrul! gibi şeyler' Somurtarak Neden? dedi. Ne diyorsun Ceren? dedik. Aniden çığlık attı ve bayıldı. Ceren'i tuttuk ve hastaneye zütürdük. Herkes evine gitti. Cerenin yanında bir tek ben kaldım. Uyanırsa herkesi arayacaktım. Birkaç saat başında durduktan sonra uyandı. Biraz konuştuk. Orda ne gördün Ceren? dedim. Bir ruh. Burada kaldığımız sürece hepimizin hayatı tehlikede! Buradan hemen gitmemiz gerek! dedi ve ağlamaya başladı. Sakin olmasını söyledim. Hayal görmüşündür belki filan diyerek teselli etmeye çalıştım. Melisa'yı da hala bulamamıştık zaten. Yataktan ters kalkmıştım sanırım.