biz eve sığındık iyice. hoca ışıkları kapattı. ortalığı iyice karanlık bastı. davud külübedeydi dışarıdaki. o kadar uykum vardı ki. korkudan kaç gecedir gözüme uyku girmedi. gözlerim seyiriyordu. hoca davud nöbette ne uyu dedi bana. zaten burayı bulamazlar bulsalarda ifritler buraya yanaşamaz dedi. bu lafı unutmayın beyler ileri ki yazımda anlatacağım. kısaca bahsetmek istiyorum ama. evinde kaldığımız hoca, daha soradan duyduğuma göre bahçesinde al karısının üç oğlu gömülüymüş. al karısı insan tarafından yakalanınca çocuklarını öldürüp al karısına yollarlarmış. hoca bunları evin üç köşesine gömmüş. cinler buraya istesede giremezler demişti. bu olayla ilgili sonraki yazımda daha detaylı anlatacağım ama önce o gece yaşadığım bir tuhaflığı size söyleyeceğim.

gerçe bu cümlem saçma oldu. yaşadığım herşey zaten tuhaftı ama o gece evin cdıbına bir karga kondu saatlerce içeriyi bizi izledi. önce rüya sandım, sonra evinde kaldığımız hoca kargaya bakır tas içinde okunmuş ıslatılmış ekmekten yedirdi. karga hocanın elinden ekmeği yedikten sonra sabah ezanından hemen önce uçarak uzaklaştı. hocanın derinliği her saat farklı bir boyut kazanıyordu. karga hocaya hizmet etmekteymiş. ekmekleri aslında yemiyor ebabil kuşu gibi ağzında evin uzaklarına taşıyormuş. önceki yazıları okuyan bilir, bu ekmekler cinlerden uzak durmak için evin bahçesine gömülür. hoca kargaya veridği ekmeklerle cinler burda olduğumuzu anlarsa yanaşamasın diye ekmek gömdürmüş uzaklara