Daha sonra Yusuf Atılgan'ı gördüm. incecik Aylak Adamıyla edebiyat eserlerinin arasında parlıyordu.

Bay C diye düşündüm. '' Hayatının aşkını bulmuşken bir dakika, sadece bir dakika yüzünden kaybetmek nasııl bir duygu?

Devam ettim dolaşmaya. Özdemir Asaf'ın Çiçek Senfonisi adlı kitabı çıktı karşıma.

Yalnızlık paylaşılmaz... Paylaşılsa yalnızlık olmaz. Diyordu.

Sadece 2 kısa cümle ve 4 kelimeyle bir durum ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi.

Düşüngü yü hatırladım daha sonra. isteyen panpalarım google amca yardımıyla bu şiiri bulabilir. Etkisinde çok kalmıştım bu şiirin.

Yalnızlık ustası üstad en arka sayfalarda yer alan bir şiirinde ise Yalnız insanlara şöyle hitap ediyordu;

Yalnız,
önceden bilir
sonra olacakları.

Yine başladın Hopotis. Sen yalnız değilsin ki, nedir bu yalnızlığı düşünmeler filan? Sen sus iç ses. Bu sefer sus. Fikren ve zihnen yalnızım ben.