Arkamı döndüğümde kilise görevlisini gördüm. Hiçbir ses etmeden yanımdan geçti. Birkaç metre uzunluğundaki siyah bir tütsüden bir şeyler aldı. Daha sonra sağ tarafta yanık vaziyette mumdan alıp isa heykelinin yanına gitti. Diz çöküp dua etmeye başladı. Amen dedi. istavroz çıkarıp tekrar benim bulunduğum tarafa yöneldi. Olan biteni şaşkınlıkla takip ediyordum. Boğazımda bir şeyler düğümlenmişti. Karşımda durdu. Elini uzatıp kendisini tanıttı. Ben de kendimi tanıttım ama kekelemeye başlamıştım.

Alman asıllıymış fakat yıllardır Türkiye'de yaşıyormuş. Papaz olup olmadığını sorduğumda. Değilim. Ama ben de bu kilisenin hizmetkarıyım . Dedi.

Daha sonra kilise tarihini bilip bilmediğimi sordu. Bilmiyorum rastgele geldim dediğimde anlatmaya başladı. Yaklaşık 500 yıl önce macarlar tarafından yapılmıştı. Şuan tek hhatırlayabildiğim bu bilgi.

Az önce hristiyanlık öğretilerinin bulunduğu kitaplığa yöneltti beni. Müslümanlıktan ve Hristiyanlıktan bahsetmeye başladık. Saygılı ve dikkatli bir şekilde Hristiyanlığı anlattı. Ben de cevaben zaten bildiği şeyleri tekrar ettim.

Buradaki panpalarım o şahsin misyonerlik faaliyeti yürüttüğünü sanabilirler. Ama hayır! Sakın bu aldanmaya düşmeyin. inancın insan ruhu için önemli olduğundan bahsetti. Zaten mevcut olan üç ilahi dinin çıkış noktası aynı yerdi.
Hangi dine mensup olursam olayım, o dinin gereklerini getirmem gerektiğinden söz etti.
Ve bu konular hakkında uzun süren bir sohbetimiz oldu. Sohbet sonunda tanıştığıma memnun olduğunu söyledim. Ahşap kapıyı ardımda bırakıp gün ışığının gözlerimi yakmasına izin verdim.