En sonunda iş bankasının önündeki çiçekçiden bir buket aldım ve sora sora Basmaneyi buldum. Burada yürüme mesafesi uzun ama zevkliydi. Basmane istasyonun önüne geldiğimde bu sefer dershanenin adını sormaya başladım. En sonunda bilen çıktı ve yönlendirdi.
Kapının önünde Zeynep’e dersin ne zaman biteceğini öğrenmek amacıyla birkaç soru sordum. Daha ilk dersteydi. Saat 5 e kadar sürecekti ama 18 dakika sonra ders arası verilecekti. Derse ara verdiklerinde mesaj atmasını söyledim ve elimde taze papatyalar, garipseyen ve imrenen bakışların arasında beklemeye başladım.
Mesaj attığında kapının önüne çıkmasını söyledim. Çok geçmeden topuklu ayakkabılarını mermer basamaklara vura vura indi. Elimdeki papatyaları ve papatyaların üstünden salak salak gülümseyen beni gördüğünde koşmaya başladı. ‘’ Yavaş ol düşeceksin’’ diye bağırdım gülümsememi muhafaza ederek. Elimdeki çiçekleri aldı. Alırken, etrafı koloçan etmiş, kimsenin bize bakmadığını anlayınca da bu jestime dudağıma kondurduğu masum bir öpücükle karşılık verdi. 10 dakikalık ders arasının 5 dakikasını bu şekilde geçirmiştik.