zenginin de fakirin de imkanları kısıtlıydı yani herkes televizyonu belirli bir saate kadar izleyebiliyordu, kimse facebooktaki beğeni egosunu şişirmiyordu çünkü yoktu öyle birşey.Amk şarkılar bile çok saçmaydı ama dinliyorduk eğleniyorduk. Vine çeken en eğitimlisi lise mezunu adamlara gülmüyorduk mizahımız daha seçkindi.Bir demet tiyatro vardı devekuşu kabare vardı nejat uygur starda çıkardı. bide en önemlisi paylaşırdık her şeyi amk bir gün hiç unutmam ben dondurma yerken salça ekmek yiyen veysel diye bi arkadaşım bana bakıyordu gittim yanına anlaştık o ekmeğin yarısını yedi ben dondurmanın sonra değiştirip yedik. mahalle maçında bilende oynardı bilmeyen de.Hep büyük abilerimiz gelip artistlik yaparlardı, bende onun hayaliyle büyüdüm hep bende büyüyünce böyle olacam diye ama malesef bizim büyüdüğümüz dönemde çocuklar mahallede maç yapmıyorlar beyler.Şimdi babalarımız dedelerimiz iç geçiriyor bizim dönemimizde bunlar olsaydı (tablet, telefon falan) astronot olurdum diye kusura bakmasınlar ama bi gib olamazlardı şimdi ki liseli ve ilkokullu çocuklar gibi moron olurlardı. acıyorum mk şimdiki çocuklara biz son nesildik beyler çocukluğumuzu yaşayan...