Kadına hiçbir gibim anlatmak istemiyordum amk, karşısında kıvranıyordum resmen. O an Mehmet Can geldi ve beni annesinin elinden kurtardı. Odasına geçtik ve bir plan yaptık, liseli aklıyla liseli bir plan yapmıştık işte. 10 kişi toplanıp o çocukların ağzını yüzünü kıracaktık. Ama nasıl kıracaktık? Okul da bitmişti. işte ben bunların nerede takıldığını az çok biliyordum, ara sıra oralara bakacaktık denk getirince de ağızlarını burunlarını kırıp adam edecektik. Bu konu da böylece kapanmış oldu, ben asıl mevzuyu nasıl konuşacağımı düşünürken Mehmet Can sordu. Peder ne dedi senin bu dayak işine diye. Ben de beni evden kovduğunu bir daha o eve gitmeyeceğimi söyledim. Ne yapacaksın diye sordu bu seferde. Parklarda banklarda yatabileceğimi söyledim, kendi başımın çaresine az çok bakabileceğimi söyledim. Geçen sene ki köfteci de çalışmaya başlayacaktım o aralar. Mehmet Can ısrar etti bizde kal diye, hayır falan demedim amk sonuçta kendimi kabullendirmek için gelmiştim buralara kadar.