sonunda çarşıya vardık, gecenin bir saati olmasına rağmen insanlar hala dışarda dükkanlardan birşeyler alıyorlardı. değişik değişik müzik çalanlarmı derseniz yoksa sürekli birşeyler satmaya çalışan esnafmı derseniz hepsi ayrı bir yana gerçekten güzel bir ortam vardı. dolaşarak giderken bi tane hediyelik eşyacının önüne geldik, anımız olsun diye herkes bir birbilerine birşeyler aldı. çıktık yolda devam ederken cafe gibi bir yer gördük kızlar oturalım dedi oturduk. birer kahve söyledik, günler haftalar sonra ayağınıza hizmet edilmesi tarif edilemez bir duyguydu. kahveleri içtik, kızlardan biri dedi verinde fallarınıza bakayım. herkesin falına sırayla bakıyor benimkine bakacak baktırmak istemedim; neden diye sordu. bende inanmam öyle şeylre dedim. arkadaşlar nolacak baksa diye zorla benim fincanı verdiler, kız bakıyo bende içimden geçiriyorum kesin sallayacak vs. diye
başladı anlatmaya;

şuan sevgilin yok sanırım(bunu bilmişti zaten bellide oluyordu) tez vakte kadar çok güzel bir kız hayatına girecek filan diye. bizimkiler dedi kim bu kız diye, bende bilmiyorum öğreniriz zamanı gelince dedim. herkes güldü.