Çanakkale'ye vardığımızda vakit akşamüstüydü. Bir çay bahçesi vardı Troya'nın yakınlarında şehrin giriş tarafında sağda kalıyordu. Oraya oturup çaylarımızı yudumladık. Bir yandan da yurt işini erkenden hallettiğimize sevinmiştik. Bolca vakit kaldı.

Kayıt günü tek başına mı gidersin ? diye sordu babam. Evet dedim. Garip bir şekilde evet derken aklıma Zeynep gelirdi. Ona güvenmiştim. Bana yardımcı olurdu her nasıl olsa.

Neyse şehre girdik. izmir'den sonra oldukça boş geldi bu şehir gözüme. Yolda yürüyen insanlardan Gelibolu'ya nasıl gidebileceğimizi sorduk. Arabalı Vapur seferleri birkaç saat sonra duracaktı. Gitseniz bile gezemezsiniz bu saatten sonra dedi biri.

Babam buraya kadar geldiğinden geri dönmek istemedi. Zaten çok az uyumuştu. Bir otelde konaklarız yarın sabah da Gelibolu'yu gezer oradan döneriz dedi.