Tuvalet kabinlerinden birisine girdim. Klozetin kapağını kapatıp üzerine oturdum ve çalan müziği dinlemeye başladım. Bazı sesler çöl rüzgarlarını anımsatıyordu, daha sonra bir vadideki yaprak hışırtılarını duyuyor gibi oluyordum. Bir insan tuvalette nasıl huzur bulabilir?

Eğer geçmişinden kopup gelen bazı parçalar varsa ve geleceğinin heyecanı bütün benliğinde geçmişle birlikte yer etmişse. izmir'deyseniz ve kulağına hoş gelen bir müzik bütün bunlara eşlik ediyorsa bulursun arkadaşım.

insan dediğimiz varlık her zaman başkalarına muhtaç hisseder kendisini, ağzı başka söylese de içten içe bilir bunu. Muhtaç olduğu insan yanındaysa eğer düşünmez hayatı. Sonuna kadar yaşamaya çalışır. Bazen kendisini kaptırır. Ama eğer değilse işte o zaman da hayaller devreye girer. En umutsuz anlarda bile küçük bir umut kırıntısı benliğinde hakimdir. Ben de 2. durumu yaşıyordum. Çölde, geniş bir vadi arıyordum.