Yavaş yavaş sene sonuna geliyorduk binler, herşey çok güzeldi. Tek sorunumuz okul dışında fazla iletişimimiz olmamasıydı. Toz pembe hayaller yaşıyorduk resmen ama bu hayaller nereye kadar bu şekil de devam edecekti? Tabii ki herkesin başına geldiği gibi zütümüze girecekti bu hayaller. binler siz siz olun bir kıza bel bağlamayın, ben şimdiye kadar ki hayat tecrübemden şunu anladım hiçbir kızın karakteri yerine tam oturmamış. Sene sonu geldi, karne günü karneleri aldık eve doğru ilerliyorum. Sene başında dövdüğümüz çocuklar kızın birini taciz ediyordu ama pek gibim de olmadı. giberim ben kahraman mıyım deyip geçerken çocuklar laf attı. Bu zütler 3-4 kişiydi tek başıma ne yapacaktım sanki? Bunu bile bile karşılık verdim ve bir güzel dayak yedim. Eve ağzım burnum dağılmış bir şekilde gittim.