neyse günler geçtikce ben biraz biraz daha alışmaya başladım, belki aynı işi yapıyordum ama daha az yoruluyormuşum gibiydim. henüz daha maaşa olduğu kadar geçimimi az çok gelen bahşişlerle sağlıyordum, az çok demeyin yararı çoktur o bahşişlerin. tabi günler geçtikçe benim arkadaş ortamadı oluşup kabuklaşmaya başladı, kimin ne olduğu daha iyi biliyordum. konuşalacak adam vardı konuşulmayacak adamlar vardı.

bir akşam yine işten çıktık(saat 11 gibi filan) sahilde oturalım biraz dediler, ilk önce lojmana gidip üstümüzü değiştirdikten sonra yüreyerek sahile gittik. gece geç olduğu için çok kişi yoktu zaten otelin sahili olduğu için herkes giremiyordu birtek müşterilerle personel. biz şezlonglardan bir kaçtane çıkartıp üstüne tam yatıyorduk ki güvenlik geldi; efendim maalesef kumsal kapandı bu sebeple şezlongları kullanamazsınız vs. diyor. elamanda bizim lojmanda kalıyor yine tanıdık ama dingil bizi tanımadı.

dedik biziz oğlum biraz yatıp gidecez, bu hala diyor efendim malasef izin veremem filan sonra bu biz buna iyice yaklaşınca yani yüzümü görebilecek kadar yeni tanıdı. sizmiydeniz beyler diyor. yarım saatdir ne sanıyon filan baya gülüştük. sonra; ben gidiyorum çok dağıtmayın sorarlarsa beni görmediniz filan dedi. tamam deyip gönderdik. personelde olsak buraya düzelten adamlarda var ayıp şimdi bu saatde bizi görseler. neyse biz elimizde çekirdekler bir yanda da sigaralar muhabbet ediyoruz sanki ertesi gün iş yok gibi dağıtıyoruz. tam kalkacaz bir kaç hatun geldi, hatunlarda tanıdık ama bizim iş yerinden receptionda duran kızlar.