Paten kayanları oldum olası sevmezdim zaten. her taraf onlardan doluydu. kayalıkların karşısında durdum. boğazımı yakan monte carlo'yu tekrar yakıp dudaklarıma zütürdüm. elimi siper edip çakmakla sigarayı yaktıktan sonra denizi izlemeye başladım. derin düşünceler yine peşimi bırakmadı. yoktu işte. bir yaratıcı yoktu. varsa neden hiç yanıma uğramamıştı ki? yürümeye devam ettim. hepsinin cezası verilmeliydi. ama verilmiyordu işte. sadece yürüdüm. rus pazarının oradan yukarı doğru çıktım ve babaannemin evine gittim. muhtemelen babam oradaydı. yumruklarımın sıktım. bu sefer hazırdım.