Bu olay çok fazla canımı sıkmıştı. insanlara bakışımı değiştiren babamdı ve ben nefret ediyordum. insan içine çıkamaz oldum. 2-3 ay evden çıkmadım. benim önemsiz biri olduğumu bundan yıllar önce öğrenmem gerekirdi ama bu haksızlıktı. belki ilk defa bu kadar ümitsiz olmuştum. hatırlamıyorum. anneme hiçbir şey söylemedim. kendi dertlerine benimkiler de yüklenmesin diye 2 ay boyunca bir deftere içimden geçen herşeyi yazdım (bu arada söylemeyi unutmuşum kusura bakmayın keman çalıyorum) evimiz hala sobalı olduğu için kışın kemanımın telleri kopmuştu. babamın bana aldığı kemanı elime aldım ve the women çalmaya başladım (sherlock dizisini izleyenler bilir sherlocked teması). ve sonra kemanı parçaladım ve bir kenara attım. arada sırada arkadaşlarımla içtiğim sigara vardı ama babamdan kalan birşey olarak votka içmeyi severdim. normalde çok hafif sigaralar içen ben kulaktan dolma bilgiyle monte carlo ve istanblue votka aldım. annem zaten saat 7'de eve geliyordu. sigarayı yaktım ve yine babamdan gördüğüm çay bardağına doldurup sek içtim. sanki düşüncelerim votka gibi su gibi kanıma karışıyordu. kafam allak bullak olduktan bir süre sonra ikisini de bırakıp ağlamaya başladım.