Hacı işte öyle böyle derken ufak tefek tartışmalarla 1 yılı tamamlamamıza 2 gün vardı. Unuttuğumu sanıyordu,ben de öyle davranıyordum. Hiç unutmuyorum Perşembe günü Sarayburnunda bi abimiz var sağolsun anladı halimi, aile dostumuzdu. Kapattım sarayburnundaki çay bahçesini.Gel biraz hava alalım diye çağırdım, biraz mırım kırım etti nazlandı ama kabul etti. Babasından izin aldım durumu anlattım, anlayışla karşıladı.Çıkardım gel yürüyelim dedim. Orda 15-20 tane eleman var, ellerine verdim bi kaç kağıt. Birleştirdiler 1.Yılımız kutlu olsun aşkım yazıyordu. Görünce 'ya Rocksel unuttun sanmıştım' dedi güldü.Lan dedim insan nefesini unutur mu,alıp vermek için elinden ne gelirse yapar dedim. Güldü sarıldı öptü. Beyler hikayeyi bu partta bitirip noktalıycam.24 Nisan 2014 sabahı. içimde bir huzursuzluk var.Aç karnına çay sigara dokundu heralde dedim geçiştirdim. Ulan baktım geçmiyor. Uykum geldi ondan dedim geçiştirdim. Saat 06.30.Berna'nın annesi aradı, ağlıyordu.Bu sefer geçiştiremedim be beyler.1.5 Yıl oldu neredeyse ama o içimdeki sıkıntı hiç gitmedi. Anasını gibeyim Berna'nın ölümüdür diyip de geçiştiremiyorsun ki.Daha çok acıyor.Şimdi şöyle söyleyeyim. Berna benim ilk göz ağrımdı.ilk sevgilim,ilk elini tuttuğum,ilk öptüğüm kişiydi.1.5 yıl geçti. Hiç bir kızla çıkmadım o olaydan sonra. Bakamadım hiçbir kızın yüzüne. Yiğit kaç tane kız senden hoşlanıyor git konuşsana biraz dedi. Geçiştirdim.Her şeyi geçiştirdim de panpalar.Ölüm çok ağır lan. Berna'nın boyu benden 10 santim kısaydı. Belki de uzayacaktı beyler, belki benim boyumu bile geçecekti, büyüyecekti,gülecekti, saçları upuzun olacaktı. Allah bazılarını cidden çok erken alıyor. Bazılarını o kadar erken alıyor ki,daha doyamadan sevdiği, daha doyamadan annesi babası, daha öpüp koklayacakken alıyor. Tanrının adaletini bilmem de 'Zamanlaması'nı gibeyim.