kitabı okudukça kimsenin iyi olamayacağını öğrendim. pgiboloğa bu düşüncemi açınca (bu arada fakültede gittiğim 6 ay başka bölüme gitti bende başka doktora gitmeye başladım) bana haklı olduğumu ama bunun önemli olmadığını söyledi. kendimi bi an seven filmindeki dinci katil gibi hissettim amk. pgibologdan çıkınca bu konu kafamı kurcalamaya başladı. düşünüyordum. eğer tanrı gerçekten varsa bu dünya daha güzel bir yer olmaz mıydı? umutsuzluğa batmıştım kurtuluş yok diye düşünürken ilk defa bir kıza sıcak duygular beslemek beni belli bir süreliğine kurtardı.