bana da çok olurdu eskiden.
vuramazdım.
bazen atardım denk getiremezdim.
bi kerede nihayet vurduğumu görmüştüm.ama tesiri yoktu. adamı sabaha kadar durmadan dövüm suratına var gücümle geçirdim yok amk bir tak olmuyor herife.kum torbasına vurur gibi oluyorum.bir ara gülüyordu hatta huur evladı.

neyse, bi de bana şey çok olurdu. biri beni kovalardı,ya da ben birini kovalardım, koşmaya çalışırdım ama koşamazdım amk. herkes sanki normal hareket ediyormuş da bir tek bana zaman yavaşlıyormuş gibi olurdu. ağır çekimde hareket ederdim. böyle herkes normalmiş ben jöle dolu bir kavanozun içindeymişim gibi.

hala olur bu ağır çekimde koşma mevzuusu ara ara.
şimdiki biraz farklı ama. böyle adım atmaya dermanım yok amk. hani bacağımdan vurulmuşum gibi. resmen sekerek koşuyorum. bacağımı bi yerden daha ileri atamıyorum lan.yok amk hem ağır çekimdeyim hem de bacaklarım kalkmıyor belli bi yerden daha ileri gidemiyor tomi vercetti gibi zıplayarak koşuyorum mecbur.ama o bile ağır çekim.

bir de şey olurdu, gözlerim yanardı. mesela okulda olurdum, dışarı bir çıkardım güneş ama nasıl vuruyor.bir türlü gözlerimi açamazdım rüyamda.yok açmanın imkanı yok. yanıyor.

son olarak bir de çok kez kıyafetlerimi kaybettim. rüyamda kalabalıktayım,her şey normal gidiyor ama birden bir bakıyorum kıyafetlerim yok! aman allahım diyorum. çıplağım lan. kaç kere kıyafet ararken kalabalığın içinde, aklımı kaybetme noktasına geldim telaştan, tam kafayı yiyecekken uyandım. şimdi bunlar yok allahtan.bir tek ağır çekimde koşma oluyor nadiren.bir pgibolok açıklasın şunları amk. dellenecem.

içimi döktüm rahatladım. okuyan saz arkadaşlarıma teşekkürlerimi sunarım.