gece 3 gibi dönüyorum yatakta. bu sefer süleyman da akif de uykuya dayanamadı. kadir binini anlatmaya gerek bile duymuyorum. herif horul horul. pencereye dikine yatıyorum ayaklarım tam pencerenin altına dekgeliyor. ayın ışığı yere hafifçe dağılmış ayna kırıltılarını parlatıyor. "bakma mustafa diyorum sakın bakma" gözüm kayacak gibi oluyor ama bakmıyorum. allah'ım bir gözümü kapatabilsem ama nerde. gözü kapayınca ortaya çıkan karanlık daha beter. dışarıdan çıtırtıya benzer sesler geliyor. ama o sesler geceden beri vardı. şimdi mi korkutuyordu. 1 saat kadar daha döndüm yatakta. gecenin karanlığı iyice bastırdığında kafamı yastığın altına bastırdım. o anda çıtırdıların daha da arttığını duydum. yastığı çekip usulca cama doğru baktığımda onu gördüm.