Bir kabus daha... Her gün gördüğüm ama bir çaresini bulamadığım işkenceli rüyalar... ve hep aynı adam. Sürekli canımı yakıyor ve kahkaha atıyor. Terler boşanarak uyanıyorum.

Gözlerimi açmaya çalışıyorum ama olmuyor.Bir terslik var.Her yer bir dipsiz kuyu gibi karanlık. Yatağım ıslak ve demirimsi kokuyor.Kan gibi...

Annem yine yanıma koşuyor. Kabus gördüğümü anlamış olmalı."Anne!" diye sesleniyorum. Cevap vermiyor. Bana ne olmuş olabilirdi ki?Cevap olarak annemin çığlığını duyuyorum. Etrafıma dokunarak ayağa kalkmaya çalışıyorum. Gözlerimden bir şeyler akıyor.KAN!

Hayır! Sadece bir kabustu. Gerçek değil! Gerçek olamazdı ama hissettiğim acı...

Kendimi karanlığa bırakıyorum. Bir ölü gibi.