Önemli olup olmadığını sordum
önemli değil ama kendini yormayacaksın üzmeyeceksin, sigara alkolden kesinlikle uzak duracaksın dedi. Tamam dedim, bide hipertansiyon olduğunu
söylediler. Durduk yere çat diye tansiyonumun 18e çıktığını bilirim beyler. Allah kimseye vermesin çok zor birşey. Kübraya durumu anlattım,
anlattıktan sonra ona birşey oldu sanki. Bana acıyormuş gibi davranıyordu. Sanki ölümüme az kalmış son demlerimi yaşıyormuşum gibi.
Bunun sebebini sordum ve yine tartışmaya başladık.. En son cümlesi 5 dakika koşsa kalbi durma ihtimali olan biriyle gelecek yapmak zaten zor
daha üstüme gelme dedi. Hiçbirşey demedim, birsürü özürdiledi kabul etmedim. Görüşmek istedi görüşmedim. Ama üzülüyordum, gururu filan hiçe
saymıştım resmen. Aşık olduğumu sanıyordum o sıralar, takıntıymış meğer ötesi değil. Okulun açılmasına yakın dayanamadım en sonunda görüşmek istedim.
Birsürü yalvardı ve yine yine affettim. Neden? Çünkü gerizekalıyım? Neden? Çünkü seni asla bırakmayacağım diye söz verdim. Birsürü karaktersiz
insanın ortasında adam'ı oynamaya çalıştım çünkü. Ama efendilik asla prim yapmayacaktı. Okul açıldı, sanki Kübra değişmişti. Artık daha anlayışlıydı
ve benim üniversiteye giriş senemdi. Ders çalışmam lazımdı, kafamı toparlamam lazımdı. Yavaş yavaş hastalığada alışmıştım. Sonuçta hayatta
herşey gelebilir insanın başına beyler. Devam etmek gerek.