Çabar o gün erken uyanmıştı. Sahibinin verdiği sütü hemen içmeye koyuldu. Sütü yalayıp yuttukdan sonra kurumuş yufka ekmeklere geçti.
Afiyetle onu yedikten sonrada sahibi Basri bey yanına geldi ve bir tas süt bıraktı. Sütü içmek için dilini çıkarı çıkarmaz sahibi Basri bey ayağı ile
hoşt diye kendisine tekme attı. Çabar kendisine yapılan bu hareketin çok onur kırıcı olduğunu düşünerek ve ciyaklarak oradan uzaklaştı.

Gün doğumunda, çabar ellerini cebine atarak harmana doğru koştu...

Sahibi camiiye namaz kılmaya gidiyorken
çabar sinsi planların peşindeydi. Niyetinde o eve girip, içerisindeki Basri bey in leblebi zulasının bulunduğu odayı fetih ederek sancağını dikmekti. Ama herzamanki gibi
Esme hanım'a dayanamadı. Esme hanım çabara güvenir ve ona geldi ve söyledi ki, Çabar bey, lütfen kendinize bir çeke düzen verin. Ve direkt olarak
aşağı inip o süt kovasının yanına, nöbet tutmaya inin. Bu evin size ihtiyacı var. Çabar normalde çabuk gaza gelen birisi değildi hatta çocukların
onatu kış kış kış haydi olum ısır şu adamı'' demesine rağmen yerinden kalkmazdı. O derece soğuk kanlı birisiydi. Sadece arada rutin olarak
yaptığı ırmağa ve delceye inmeye gider ve balık arkaşı şevketi ziyaret ederdi. Şevket köyün balıkçıları tarafından avlanmış bir sazan balığıdı.

devamı gelsin mi beyler? duyamadım?