ne sen sor ne ben anlatayım anlatmaya benim mecalim, duymaya senin sığan yetmez, lakin şu kadarını söyleyebilirim 17 yaşındaydım tamı tdıbına 38 sene evvel idi, sadece buralarda bu gördüğün ovalarda, ileriki dağlarda durmaz, o dağ senin bu yayla benim gezer dururdum, en uzak dağlara gider sürüme çobanlık ederdim, kendi halimde bir gençtim, şuan 55 yaşındayım tam 38 sene evveldi onu görüşüm ama ben o günde kaldım oğlum, ben hala 17 yaşındaki halimleyim çıkamıyorum o günden, kurtulamıyorum o günkü gördüklerimden, bırakmıyor peşimi hayali, olanları gördüğüm, o mahlukatı gördüğüm günü düşünüp kabusla uyanmadığım bir gecem dahi olmadı, 38 yıldır unutmaya çalıştım lakin ne fayda, 17 yaşıma kadar gezmediğim dağ kalmadı ama 38 senedir bu gördüğün yerlerden başka yerlerde gütmedim davarımı, bir daha onu görürüm bir daha öyle bir olaya şahit olurum korkusuyla, şimdi sen bana anlat diyorsun nasıl anlatayım o geceyi, nasıl tekrar yaşayayım o geceyi, senin kötü bir ademoğlu olmadığın belli lakin bir kere sana bulaşmışlar o sebeptendir senden uzak olmayı istemem, tamam dayı dedim kusuruma bakma sende haklısın, gözlerim doldu kendimi zor tuttum, ömrü dağda geçmiş envai çeşit şerli varlık görmüş birisi ama benden uzak olmak istiyor, o an anladım başımdaki bela çok ciddiydi, bindim arabaya sigaramı aldım elime izin var mı dayı dedim, keyfine bak yeğenim bir tek de bana ver dedi, yaktık iki sigara yola koyulduk, hayırdır ne konuştun çobanla bana neden dik dik bakıyordu dedi, aman dayı bilmiyor musun bu civarın insanı bir garip bu da yarım akıllının tekiydi ondan dik dik bakıyordu bir problem olduğundan değil yani deyip geçiştirdim, yol boyu konuşamadık dayımı evine zütürdüm, akşam da olmuştu dur dayı dedim bende geliyorum size